ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Σπύρος Μπουρνάζος: Ο Έλληνας ”Θρύλος” του BodyBuilding σε μια συνέντευξη εφ’ ολης της ύλης στο AmfLife(Μέρος 4ο)

Συνεχίζουμε την συνέντευξη με τον Σπύρο Μπουρνάζο και σας παρουσιάζουμε το 4ο μέρος.

 

Μετά τους Πανελλήνιους, αλλά και Πανευρωπαικούς τίτλους, σας ονόμασαν Schwarzenegger της Ελλάδος.
Πως αισθάνεστε σήμερα για αυτό, τότε είχαν πάρει τα μυαλά σας αέρα που λέμε;

Σπύρος Μπουρνάζος

 

 πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας της Ελλάδος I.F.B.B
Στάυρος Τριανταφυλίδης –
πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας της Ελλάδος I.F.B.B

Schwarzenegger με ονόμασαν πολύ πιο πριν πάρω το τίτλο στην Ελλάδα, από τον τότε πρόεδρο της παγκόσμιας ομοσπονδίας της Ελλάδος I.F.B.B. τον τον κ. Σταύρο Τριανταφυλλίδη, παλιός αθλητής του Β.Β. και πρωτοπόρος, που είχε λάβει καλές θέσεις στην Ελλάδα και είχε συμμετάσχει και στο Πανευρωπαϊκό το 1969 που είχ κερδίσει ο Schwarzenegger τον τίτλο.

Ο νεοεκλεγείς τότε πρόεδρος έβγαζε το περιοδικό ”Δυναμικά Σπορ”, αντιγραφή του muscle της IFBB του κ. Weider (παγκόσμιος πρόεδρος) και μέσα έβαζε και Έλληνες πρωταθλητές με τους τίτλους τους και την αυτοβιογραφία τους.

Όταν με είδε για πρώτη φορά και χωρίς να έχω συμμετάσχει ακόμη σε αγώνες της ομοσπονδίας Ι.F.B.B. να γυμνάζομαι με τον Κωστογλάκη, θυμάμαι τα λόγια του και τον θαυμασμό του λέγοντας στο Γιάννη:

 

Ρε συ, τι είναι αυτός που έχεις δίπλα σου; Αυτός είναι ίδιος ο ‘Arnold’ στα νιάτα του.

 

Αφού με σύστησε ο Γιάννης, με προσκάλεσε στο γραφείο του, στην Πανεπιστημίου και μου είπε να του πάω και φωτογραφίες μου.

Στο επόμενο περιοδικό είχε βάλει τον Arnold σε ηλικία 22 ετών και εμένα που τότε ήμουν για την ακρίβεια 20 γιατί η φωτογραφία ήταν το 1977 και η λεζάντα σ ένα ολόκληρο φύλλο ‘O Arnold στα 22 και ο Σπύρος’ και τα σχόλια που είχε γράψει τότε για μένα, όλα βγήκαν αληθινά.

Ο Σπύρος Μπουρνάζος σε σύγκρισει με τον Arnold Schwarzenegger από το περιοδικό Δυναμικά Σπορ
Ο Σπύρος Μπουρνάζος σε σύγκριση με τον Arnold Schwarzenegger από το περιοδικό Δυναμικά Σπορ

Αυτό από τότε έμεινε μέχρι και σήμερα στο χώρο του Β.Β. αλλά πολύ πιο πριν ο γιός της αείμνηστης Ρίτας Σακελαρίου, ο Τάκης(μεγάλος επιχειρηματίας) είχε το μεγάλο κοσμικό κέντρο στην πλατεία Αμερικής το MonSinier που τότε τραγουδούσε η μητέρα του και η αείμνηστη Τζένη Βάνου και ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε ΛεΠα- Λευτέρης Πανταζής και η πρωτοεμφανιζόμενη και αυτή Κατερίνα Στανίση (αρραβωνιαστικιά του Τάκη). Καταλαβαίνετε τότε τι γινόταν κάθε μέρα σ΄ ένα κέντρο σαν κι αυτό, χωρητικότητας πάνω από 1500 άτομα.
Ο Τάκης, θαυμαστής μου γιατί του άρεσε η γυμναστική, με σύστησε στην μητέρα του και την Τζένη Βάνου που καθόντουσαν στο σαλόνι έξω από τα καμαρίνια και η Τζένη του είπε: όχι Σπύρο, (Σβατζενεκερ) έτσι το πρόφερε το όνομα του Arnold.

Από τότε μέχρι και το θάνατό της και αυτή και η Ρίτα δεν με είχαν πει ποτέ Σπύρο, ΄΄καλώς τον Σβατζενεκερ μας΄΄, έτσι με σύστηναν μετά σε άλλους καλλιτέχνες, μπαλέτα κ.λ.π.

Επίσης, ένας εφοπλιστής και πλοιοκτήτης ο Νίκος Βασιλειάδης που με είχε πάρει σε μία συναλλαγή με άλλους εφοπλιστές, στο roof garden του Hilton, για αγορά πλοίων, σαν bodyguard λόγω εμφάνισης και ευγενικού πσρουσιαστικού – όπως μου είπε-(ενώ είχε δίπλα του για σωματοφύλακες απόστρατους από σώματα ασφαλείας, που μπροστά στην εκπαίδευσή τους και την ταχεία αποτελεσματικότητά τους, ωχριούν τα μπράτσα) και μου έραψε και κουστούμι στα μέτρα μου, που ο ράφτης όταν το πρόβαρα το κοιτούσε και από τις τέσσερις πλευράς του ορίζοντος!! Τόσο τέλειο, καλοραμμένο και με έδειχνε τεράστιο, με σταυροκουμπωτό σακάκι που θύμιζε δεκαετία 1930 σε Αμερικάνικη Χολλυγουντιανή ταινία(το πρώτο μου κουστούμι) η μπίζνα έκλεισε και μου έδωσε ένα τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη, επειδή όπως μου είπε, του έφερα γούρι και μου είπε να μην πω σε κανέναν από την σωματοφυλακή του τίποτε γι΄ αυτό το ποσό.

Ο Σπύρος Μπουρνάζος σε φωτογράφιση
Ο Σπύρος Μπουρνάζος σε φωτογράφιση

Το βράδυ έκλεισε τραπέζι στα Αστέρια της Βουλιαγμένης (που ιδιοκτήτης του ήταν ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος και τραγουδούσε ο μεγάλος τότε, ακόμη και σήμερα Σταμάτης Κόκοτας, για να γιορτάσει την επιτυχία της μπίζνας του και μου είπε: το βράδυ μαζί μου .. όταν πήγαμε στο καμαρίνι του Σταμάτη που ήταν κολλητοί φίλοι και με σύστησε και αυτός σαν Schwarzenegger, ο Σταμάτης, σηκώθηκε όρθιος, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, με έφτυσε 3 φορές για να μην με ματιάσει και είπε στον κ. Νίκο επί λέξει:” ποιος Schwarzenegger και πράσινα άλογα, ο δικός μας είναι κούκλος, ο άλλος είναι αλογομούρης ”(ο Σταμάτης τότε είχε τα καλύτερα άλογα ιπποδρομίας, γι΄αυτό μάλλον και η έκφραση του).

Τέτοιο θαυμασμό και δέος εισέπραξα από αυτό το ίνδαλμα, που από τότε έμελλε ο αλληλοθαυμασμός και η αλληλοεκτίμηση να κρατάει μέχρι και σήμερα. Ο δε Παπαργυρόπουλος, και αυτός από μόνος του, με αποκάλεσε και με αποκαλεί ακόμη και σήμερα με το όνομα Schwarzenegger και με προσκαλούσε σε όλες τις εκδηλώσεις, στα εγκαίνια κάθε σεζόν αλλαγής προγράμματος και με σύστηνε σε όλους αυτούς που κάποτε κοιτούσα και θαύμαζα μόνο από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση!!…

Με τον 5 φορές Μίστερ Υφήλιο Εντουάρτο Καβακ
Με τον 5 φορές Μίστερ Υφήλιο Εντουάρτο Καβακ

Όσο δε για τον Σταμάτη, εάν κάποια στιγμή αξιωθώ και γράψω γι’ αυτόν τον άνθρωπο και ίνδαλμα γεγονότα και καταστάσεις που έζησα δίπλα του όσο άλλος κανείς, για τον παιδικό και αυθόρμητο χαρακτήρα του και εκεί που με είχε συστήσει σε καλλιτέχνες, παραγωγούς δίσκων, στιχουργούς, ποιητές, εφοπλιστές και ότι υπάρχει στο καλλιτεχνικό στερέωμα και την showbiz, θα μείνετε άφωνοι με τον τρόπο που τους μιλούσε και τους αντιμετώπιζε!

Πάντως σ εμένα υπήρχε και υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση στο μεγαλείο του. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι όποιος τολμούσε να του πει για μένα: το παιδί δίπλα σου (πριν με συστήσει)είναι σωματοφύλακάς σου, η πρώτη κρυάδα που εισέπραττε, όποιος κι αν ήταν, ότι κι αν ήταν ΄΄πάψε ρε, ξέρεις ποιος είναι αυτός; ο Schwarzenegger δεν θα ήταν τίποτα μπροστά του αν έμενε Αμερική΄΄ για τέτοια ιδέα και θαυμασμό είχε για μένα και έχει. Ακόμη και πριν 5 χρόνια που πήγα με τον Στράτο Τζώρτζογλου στο Hollywood για φωτογράφηση, πριν φύγω μου είπε: να η ευκαιρία σου, ποτέ δεν είναι αργά, σου το έλεγα εγώ!…μόνο που τώρα ήμουν 55 χρονών!..

Ο Σπύρος Μπουρνάζος και ο Στράτος Τζώρτζογλου στο Hollywood για φωτογράφηση
Ο Σπύρος Μπουρνάζος και ο Στράτος Τζώρτζογλου στο Hollywood για φωτογράφηση

Όπως επίσης δεν θα ξεχάσω σε έναν αρχηγό της νύχτας που του είπε για να το παίξει οικειότητα δίπλα του (επειδή είδε εμένα και την σχέση που έχουμε μεταξύ μας)” Σταματάκο ρίχνεις καμιά ζαριά τώρα; ” και επειδή εμένα ποτέ του δεν μου ανέφερε για τζόγους ή άλογα (μόνο μία φορά που ένα άλογο του με την ονομασία του γιού του που του είχε αδυναμία, του Δημήτρη, και το είχε ονομάσει DimisStar και έβγαινε πρώτο στις τελικές ιπποδρομίες και έπαιρνε έπαθλο σαν το καλύτερο άλογο ιπποδρομίας , μου είπε να με φωτογραφίσει με τον αναβάτη και τον ίδιο σαν ένδειξη επιτεύγματος που είχε το πιο γρήγορο ιπποδρομικό άλογο, από την χαρά του, λέγοντάς μου, ότι και αυτό είναι σαν εσένα, δηλαδή πρωταθλητής.

Η φωτογράφηση αυτή ποτέ δεν έγινε γιατί ποτέ δεν είχα πάει στον ιππόδρομο ούτε από περιέργεια) θυμάμαι την αυστηρότητά του, το βλέμμα του και την απαξίωσή του όταν του είπε χωρίς τον παραμικρό φόβο και δισταγμό ΄΄γιατί ρε μάγκα έχουμε ρίξει πολλές ζαριές μαζί;…”. η γη να τον καταπιεί τον αρχηγό της νύχτας, αφού κατάπιε ο ίδιος την γλώσσα του, από ντροπή αποκλείεται, μάλλον που δεν μπόρεσε να εκδηλώσει το θράσος του όπως ήξερε να το εκδηλώνει εκεί που τον έπαιρνε!… πάντως εμένα ο ΄΄θιγμένος΄΄ μου είπε:” αν δεν ήσουν εσύ μπροστά μου, δεν ξέρω κι εγώ τι θα γινόταν” και του είπα, για να του καλμάρω το θυμό και τον θιγμένο του εγωισμό ΄΄εγώ δεν είδα και δεν άκουσα τίποτα΄΄οπότε σίγουρα θα εκτόνωσε το θράσος του σε κάποιον άτυχο και δεν θα ήμουν εγώ εκεί να αποτρέψω τα χειρότερα!…

Έτσι μου έμεινε το όνομα και να ακολουθήσω τα χνάρια του Schwarzenegger και τα επιτεύγματα του, αυτού σε παγκόσμια κλίμακα και εγώ στην Ελλάδα, αφού το πεπρωμένο μου που είναι ”φυγείν αδύνατον” σε αυτό τον τομέα το εκπλήρωσα στο ακέραιο και με συνέπεια και είναι το μόνο που δεν μετάνιωσα ποτέ μου (αφού δεν τσίμπησα όλα τα δολώματα που μου πρόσφερε η Αμερική) και να είχα άλλη πορεία και ταλαιπωρία μέχρι τα γεράματα όπως π.χ. ο φίλος μου ο Schwarzenegger.

Ναι μεν έχει πλούτο και δόξα αμύθητη, αλλά ηρεμία, ειρήνη και γαλήνη μέσα του θα την βρει στον τάφο του, μόνο εκεί θα την απολαύσει (και το λέω με όλο τον σεβασμό και την εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπό του, χωρίς καμία εμπάθεια ή ζήλια γι αυτά που πέτυχε στην ζωή του, αλλά δεν γνώρισε κάτι ανώτερο από τα εξωτερικά επιτεύγματα (τα εσωτερικά) για να έχει μέσο σύγκρισης). Αυτό το τίμημα έχει η φιλοδοξία και η ματαιοδοξία όταν δεν φρενάρει η συνείδηση το νου που έχει το γκάζι πατημένο στο τέρμα (σανίδα που λένε κ οι ραλίστες)

Ολοσέλιδο αφιέρωμα στον Σπύρο Μπουρνάζο από τον Ελεύθερο τύπο
Ολοσέλιδο αφιέρωμα στον Σπύρο Μπουρνάζο από τον Ελεύθερο τύπο

Τώρα θα μου πείτε και με το δίκιο σας βέβαια, τόσο καλό παιδί, συνεσταλμένο, προσγειωμένο, με σύνεση και σωφροσύνη ή τόσο πολύ συνειδητοποιημένος ήσουν εσύ;

Σας το λέω με πλήρη επίγνωση, όχι…

Είχα όλα τα κουσούρια που έχει ο κάθε άνθρωπος και επιπλέον ένα τεράστιο εγώ με θέληση για επιτυχία και δόξα, αλλιώς πως θα πετύχαινα τους στόχους στον τομέα μου; απλά έχω περάσει μία γρήγορη βόλτα από όλα τα πάθη που μπορεί να βάλει ανθρώπινος νους, όμως δεν πρόλαβαν να μου γίνουν συνήθεια και να ταυτιστώ, να εξαρτηθώ και να εγκλωβιστώ μέσα σε αυτά για πάντα, γιατί κάτι μέσα μου την τελευταία στιγμή άφηνε στις απότομες στροφές το γκάζι που το είχα τέρμα πατημένο (από το νεανικό ενθουσιασμό και την κεκτημένη ταχύτητα να τα απολαύσω όλα)και με το άλλο πόδι στο φρένο έκοβα ταχύτητα και έτσι δεν βγήκα έξω από την πορεία του δρόμου που ακολουθούσα για να εκπληρώσω τους στόχους και τα όνειρά μου για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος ήταν ότι σκεφτόμουν πάντα τους γονείς μου στο χωριό που υπεραγαπούσα, σεβόμουν και λάτρευα μέχρι αδυναμίας να μην τους στενοχωρήσω και τους πικράνω ή τους φέρω σε δύσκολη θέση και απολογούνται για κάτι που οι ίδιοι δεν έφταιγαν και δεν είχαν δώσει οι ίδιοι ποτέ δικαιώματα στην κοινωνία (άνθρωποι απλοί του μόχθου και της προσφοράς, τίμιοι, αγαπητοί και πάνω απ΄όλα της οικογένειας, τους ζείτε και τους ξέρετε δεν ,χρειάζονται συστάσεις) για να ικανοποιήσω μόνο και μόνο εγώ τον εγωισμό μου , την φιλαυτία και την φιλοδοξία μου.

Αυτό το αίσθημα πρώτα του σεβασμού και μετά ευθύνης, με έκανε να έχω το πόδι στο φρένο! (αφού μία φορά στην καφετέρια του Πριόβολου στην Αμφιλοχία, κάπνιζα ένα τσιγάρο με συμμαθητές μου ,σε ηλικία 40 χρονών περίπου, που δεν είμαι καπνιστής, τρακαδόρος ήμουν και ένας φίλος για να με πειράξει μου είπε,” να ο πατέρας σου” και θυμάμαι το τσιγάρο ενστικτωδώς το έσβησα στην χούφτα του χεριού μου για να μην με δει ο πατέρας μου να καπνίζω, που είναι πταίσμα) και ο δεύτερος λόγος που συντέλεσε να διαμορφώσω, να δυναμώσω και να ατσαλώσω τον μετέπειτα χαρακτήρα μου, ήταν ότι με τον αθλητισμό και μετά τον πρωταθλητισμό, μπόρεσα μέσα από τον αυτοέλεγχο, την θέληση, την πειθαρχία και πάνω από όλα για να εκπληρώσω τους στόχους και τα όνειρά μου που είχα βάλει σκοπό, να έχω το σώμα πάντα υπο έλεγχο.

Το φρόντιζα και το περιποιόμουν όπως ένας μερακλής το αυτοκίνητό του, γιατί και το σώμα είναι αυτο-κινούμενο, που μας εξυπηρετεί και μας υπηρετεί μια ολόκληρη ζωή και πρέπει να το σεβόμαστε και να το φροντίζουμε, γιατί δεν είναι άψυχο όπως το αυτοκίνητο, αλλά έμψυχο, αφού εκεί μέσα εδρεύει και κατοικεί η ψυχή μας και το πνεύμα που αντανακλά στον τελειότερο μηχανισμό, τον εγκέφαλο σαν νοημοσύνη!! (αλλιώς χωρίς την νόηση και την συνείδηση θα είμασταν ένα φυσερό που εισπνέει και εκπνέει και πιστέψτε με υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια φυσερά.)

Έτσι λοιπόν σώμα και νους δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, είναι ένα και το αυτό (γιατί το σώμα μπορεί να το επηρεάσει ο νους μέσα από την φαντασίωση π.χ. να φανταστεί ανύπαρκτα φαντάσματα κα να αρχίσει το σώμα να τρέμει μέχρι και να σταματήσει ο χτύπος της καρδιάς ή ο εγκέφαλος να μείνει από οξυγόνο και να φτάσει και στην λιποθυμία ή να το επηρεάσει ο νους απελευθερώνωντας ορμόνη σεξουαλική χωρίς καν την παρουσία ή την επαφή γυναίκας (εξού και ο αυνανισμός) όπως επίσης και το σώμα μπορεί να επηρεάσει τον εγκέφαλο και συγχρόνως την νόηση μέσα από την τροφοδότηση με αλκοόλ ή ναρκωτικά π.χ. και να χαθεί όχι μόνο η λογική αλλά και η συνείδηση, να χάσουμε αυτό που λέμε απλά και λαϊκά το νου μας)

Και τώρα μένει το τρίτο, η ψυχή μας που τροφοδοτεί και ενεργοποιεί και τα δύο με κοσμική θεϊκή ενέργεια.
Έτσι σώμα, ψυχή και νους είναι η Αγία Τριάδα του ανθρώπου σε ατομικό επίπεδο και θέλουν και τα τρία φροντίδα, σεβασμό και πάνω απ΄όλα ισορροπία, γιατί αλλιώς θα είμαστε ανισόρροποι…

Εγώ προσωπικά και ατομικά ξεκίνησα από το σώμα (αφού εκεί ήταν η δύναμη και ενέργεια πιο πολύ συσσωρευμένη) και αφού πειθάρχησα το σώμα μέσα από την δύναμη της θέλησης και του αυτοελέγχου, ακολούθησε και ο νους σιγά σιγά να αποταυτίζεται από τις κακές και βλαβερές συνήθειες, γιατί υπάρχουν και καλές και υγιεινές συνήθειες π.χ. η γυμναστική κ.λ.π.

Γι αυτό οι αρχαίοι πρόγονοί μας, έστελναν τα παιδιά τους πρώτα στους παιδοτρίβες που φρόντιζαν για την σωματική τους εκγύμναση στην παλαίστρα, το πένταθλο, το παγκράτιο κ.λ.π. για να ατσαλώσουν τον χαρακτήρα τους μέσα από την πειθαρχία πρώτα του σώματος μέσα από τον αθλητισμό και μετά τον νου στους σοφιστές (δάσκαλοι επ΄ αμοιβή, της φιλοσοφίας, ρητορικής, της λογικής κ.λ.π.) για να αποκτήσουν γνώσεις που θα τους χρειαζονταν μετά στην ζωή τους, που θα αποκτούσαν εμπειρίες και βιώματα, για να έχουν τις γνώσεις σαν χάρτες (όπως τα πλοία) για να μην χάσουν τον προσανατολισμό και τον προορισμό για την πορεία της ζωής τους και όχι να χαθούν και να πνιγούν μέσα σε αυτές και η πορεία και ο προορισμός να γίνουν ταλαιπωρία, άγχος και αγωνία. Γιατί οι γνώσεις (θεωρία) είναι το όχημα που θα μας μεταφέρει στην πράξη, την συνειδητή προσπάθεια να φτάσουμε στην γνώση που είναι να απαλλαγούμε από τα πάθη!,,,

Τώρα εγώ, αφού μπόρεσα και είχα τον έλεγχο του σώματος και μετά του νου, ατσαλώθηκα σαν χαρακτήρας και άρχισα το πιο επίπονο και σχεδόν ακατόρθωτο αγώνα για την κάθαρση της ψυχής μου, όσο μπόρεσα και επιμένω ακόμα.

Έτσι μπορεί να πέρασα και να προσπέρασα και να έμειναν πίσω μου αλλά καραδοκούν κι αυτά όταν σε βρουν (στον ύπνο) να σου ταράξουν τον ξύπνιο. Γι’ αυτό είμαι όχι σε επανάπαυση και εφησυχασμό αλλά σε συνεχή εγρήγορση και επαγρύπνηση.

Πάντως αισθανόμουν τέτοια αυτοπεποίθηση και σιγουριά που με αυτά τα λίγα και απλά που κατόρθωσα να αποκτήσω που αισθανόμουν και αισθάνομαι ακόμη και σήμερα Κροίσος, πάμπλουτος. Γιατί στην εποχή που ζούμε εμείς τώρα, έπεσε στην αντίληψή μου, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι και ιδίως οι γυναίκες πού έχουν φόβο και ανασφάλεια, όση εξωτερική ομορφιά και να έχουν, θαμπώνονται από τα εξωτερικά πλούτη, παραβλέποντας την εξωτερική φτώχεια στην εμφάνιση και το χαρακτήρα του κάθε αυτοδιαφημιζόμενου! Εγώ πρώτα έβλεπα τον χαρακτήρα του και τον τρόπο συμπεριφοράς του στους άλλους που είχε υπό τον έλεγχό του, μετά την εμφάνισή του και μετά τα επιτεύγματά του στον τομέα του.

Δεν μπορεί ένας ισορροπημένος άνθρωπος να είναι σωματικά παρατημένος, δεν λέω Άδωνης, αλλά τουλάχιστον να φροντίζει και το δικό του όχημα (που μπορεί σαν μηχανή να δουλεύει τέλεια), αλλά πως μπορεί να απολαύσει την βόλτα και την διαδρομή με τέτοιο αμάξωμα; Πως μπορεί ένας πάμπλουτος να έχει πολυτελέστατα αυτοκίνητα, σκάφη, αεροπλάνα κ.λ.π. και το δικό του σωματικό όχημα ατημέλητο και παρατημένο; Όπως υπάρχουν επίσης και εξωτερικά ψιλοσυντηρημένα σώματα – οχήματα αλλά εσωτερικά πάνε και δεν πάνε, δεν νομίζετε ότι κάτι δεν πάει καλά;….

 

 

Γι αυτό άμα δεν τιθασεύσεις τα εξωτερικά και σωματικά κόμπλεξ, πως θα επιβληθείς στα νοητικά – εσωτερικά σταματώντας την σύγκριση, τον ανταγωνισμό, την επιβολή και τον έλεγχο πάνω στους άλλους, γιατί και οι άλλοι δεν μένουν με τα χέρια σταυρωμένα και αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος δεν έχει αρχή και τέλος (γιατί και οι άλλοι διεκδικούν τα ίδια και περισσότερα. Μόνο κατά διαστήματα υπάρχει λίγο ανάπαυση για ξεκούραση από τις συνεχείς καθημερινές μάχες και πιστεύεις ότι αυτό είναι ειρήνη, αλλά είναι η αρχή μιας νέας μάχης μέχρι να εξαντληθείς σωματικά και ψυχικά και να αναπαυθείς όχι εν ειρήνη και γαλήνη όπως κοιμούνται τα βράδια τα μικρά παιδάκια ήρεμα και χαλαρά, αλλά μέσα στην ταραχή, την ένταση , το άγχος και την αγωνία, μέσα από τους εφιάλτες, όχι μόνο στο βραδινό ύπνο αλλά και στον παντοτινό. Αν αυτή δεν είναι η ζωντανή κόλαση που έχουμε τις αισθήσεις εν λειτουργία και έχουμε την αίσθηση του χώρου- χρόνου στον μικρόκοσμο, τι θα είναι στον μακρόκοσμο , την εκτός χώρου και χρόνου διάσταση;….. εσείς τι λέτε, παράδεισος;….

 

Συνεχίζεται…..

 

ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε το 1ο μέρος της συνέντευξης, ΕΔΩ το 2οΕΔΩ το 3οΕΔΩ το 4οΕΔΩ το 5o ΕΔΩ το 6ο  ΕΔΩ το 7ο ΕΔΩ το 8ο, ΕΔΩ το 9ο.

*Ο Σπύρος Μπουρνάζος και το AmfLife.Gr, είναι οι νόμιμοι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων της συνέντευξης αυτής, όπως και των φωτογραφιών.