ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Σπύρος Μπουρνάζος: Ο Έλληνας ”Θρύλος” του BodyBuilding σε μια συνέντευξη εφ’ ολης της ύλης στο AmfLife(Μέρος 2ο)

Σπύρος Μπουρνάζος
Σπύρος Μπουρνάζος

Συνεχίζουμε την συνέντευξη με τον Σπύρο Μπουρνάζο και σας παρουσιάζουμε το 2ο μέρος.

 

α) Σε τί ηλικία φύγατε από την Αμφιλοχία;
β) Πως πήραν οι γονείς σας αυτή την επιλογή;
γ) Σε ποιά ηλικία αρχίσατε να γυμνάζεστε;
δ) Το Bodybuilding πως ήρθε στη ζωή σας; Είχατε πάθος από μικρός;

Σπύρος Μπουρνάζος

Από την Αμφιλοχία στην ουσία δεν έφυγα ποτέ, η ψυχή μου ήταν και είναι πάντα εκεί, απλώς λόγω του ατίθασου χαρακτήρα μου και ότι το μέλλον σε σχέση με τα όνειρα και τις προσδοκίες των γονιών μου, δεν ήταν αυτό που περιμένανε από μένα, δηλαδή σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση, μία θέση στο δημόσιο τομέα (όπως οι περισσότεροι), για να γλιτώσω όπως λέγανε από την τυραννία του καπνού. Έτσι λοιπόν, αποφάσισαν να με (αποσπάσουν προσωρινά μέχρι να στρώσω) στην Αθήνα , στην μικρότερη αδελφή της μητέρας μου (την θεία Ευανθία), που ήταν εκεί παντρεμένη με έναν τύπο ( τον θείο Θέμη) που με συμπαθούσε απεριόριστα από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε, όταν ερχόταν τα καλοκαίρια με την θεία στην Αμφιλοχία και μας επισκεπτόταν στα καπνά.

Αντί να βοηθήσει και αυτός όπως η θεία στο αρμάθιασμα, με έπαιρνε και πηγαίναμε πίσω στην αποθήκη που είχα το υπαίθριο γυμναστήριο και αρχίζαμε τον συναγωνισμό στην άρση βαρών, “κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι” που λέμε. Αυτός ήταν ο τέντζερης και εγώ το καπάκι. Με έστειλε η μοίρα, το πεπρωμένο στον κατάλληλο άνθρωπο, αυτός 35 χρονών εγώ 14 και στον χαρακτήρα ίδιοι,! (αυτός μου τράβηξε το 1972 και φωτογραφίες που διασώθηκε ευτυχώς μία την ώρα τις άρσης και έχω σε ανάμνηση το πρώτο μου αυτοσχέδιο γυμναστήριο) .

Ο Σπύρος Μπουρνάζος με Αυτοσχέδια Βάρη
Ο Σπύρος Μπουρνάζος με Αυτοσχέδια Βάρη

Αποσπάστηκα λοιπόν στην ηλικία των 14 ετών στην τρίτη Γυμνασίου, που έπρεπε πάση θυσία να τελειώσω, γιατί ο θείος τους υποσχέθηκε, ότι θα με πάει στην σχολή Εργοδηγών Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Τότε λεγόταν Μικρό Πολυτεχνείο, που κι ο ίδιος είχε τελειώσει και ήταν πλέον εργολάβος εγκαταστάσεων μεγάλων έργων.

Έτσι με αυτό το δέλεαρ εφησύχασε τους γονείς μου, κι εμένα μου έδωσε κουράγιο για τα μαθήματα στη σχολή, να μην τα σκέφτομαι γιατί οι πιο πολλοί καθηγητές ήταν φίλοι και συμφοιτητές του.

Έτσι λοιπόν, έβαλα τα δυνατά μου κι έγινα ”άσσος” στις αντιγραφές στα διαγωνίσματα και μπόρεσα να ξεπεράσω αυτόν τον εφιάλτη των μαθημάτων και τέλειωσα το γυμνάσιο με όλα τα πλάγια και αθέμιτα μέσα. Πάντα με την βοήθεια και την συμπαράσταση του θείου, για να μην εκτεθεί κι αυτός στην υπόσχεση που έδωσε στους γονείς μου, λέγοντάς τους ότι” αυτός θα μεγαλουργήσει” γιατί είναι πολύ έξυπνος και δραστήριος, απλά εδώ στο χωριό τον παρέσυραν οι κακές συναναστροφές- όπως του είπαν- και είχαν την εντύπωση και οι γονείς μου.

Έτσι, όπως σχεδόν όλοι οι γονείς( ακόμα και αυτών που διαπράττουν ληστείες, εμπόριο ναρκωτικών κ.λ.π.) κι ένα σωρό αδικήματα, την ευθύνη την ρίχνουν στους άλλους. Πως να δεχθεί το Εγώ τους ότι η προέκταση του εαυτού τους, δεν ανταποκρίνεται στα όνειρα και τις προσδοκίες τους; Το ίδιο και οι δικοί μου γονείς πίστευαν, ότι οι άλλοι με παράσερναν κι όχι ότι εγώ παράσερνα τους άλλους.

Φανταστείτε ότι ήμουν ο πρώτος- πιστεύω στην Ελλάδα- που καθιέρωσα την αργία του Σαββάτου στο γυμνάσιο. Είχα υπολογίσει ότι στις 121 απουσίες αδικαιολόγητες μένω στην ίδια τάξη και επειδή το Σάββατο είχαμε τρίωρο και τα πιο βαριά για μένα μαθήματα: Αρχαία – Νέα – Μαθηματικά,( είναι ζήτημα αν πήγα 5-6 φορές το χρόνο) για να περάσει η ώρα, ώσπου να σχολάσουν οι συμμαθητές μου, αυτοί με ακολουθούσαν για ποδόσφαιρο.

Εγώ και ο Τάκης ο Φλόκας, εξωσχολικός και παίκτης του Αμφίλοχου, πηγαίναμε οι δυο μας στο μεγάλο γήπεδο(όχι του γυμνασίου μην με δουν οι καθηγητές) και παίζαμε μπάλα διπλό μόνοι μας. Τρέχαμε από το ένα τέρμα στο άλλο χιλιόμετρα ατέλειωτα ποιος θα βάλει τα περισσότερα γκολ.!! Μετά φτιάχναμε ο καθένας την σύνθεση της ομάδας του όταν σχόλαγαν (οι παρασυρμένοι) και δώστου άλλο ένα δίωρο σχεδόν.

Ο Σπύρος Μπουρνάζος σε ποζα στην παραλία της Αμφιλοχίας
Ο Σπύρος Μπουρνάζος σε πόζα στην παραλία της Αμφιλοχίας

Ποιος λοιπόν ευθυνόταν για μένα τότε; οι άλλοι ή εγώ; Aν πω οι άλλοι , είμαι ανεύθυνος και άδικος. Αν πω Εγώ (τώρα που μου ξεδιαλύθηκε αυτός ο γρίφος) θα είμαι άδικος απέναντι στην φύση και την σωματική ενέργεια που μου δώρισε απλόχερα για την μετέπειτα εξέλιξή μου στον αθλητισμό και την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Γι’αυτό, κακό πράγμα η κρίση και το ρίξιμο των ευθυνών για τις δικές μας επιτυχίες ή αποτυχίες. Ταπεινότητα και ευγνωμοσύνη και όχι θράσος και αγνωμοσύνη, απέναντι στους συνανθρώπους μας και την θεία πρόνοια που προ – νοεί για όλους και όλα πριν από εμάς.

Δηλαδή, πριν εξελιχθεί το ένστικτο σε νοημοσύνη, υπήρχε η υπέρτατη συνειδητότητα και σοφία, αυτό που αποκαλούμε με τρία γράμματα Θεό . Αυτό που πάντα υπήρχε πριν από εμάς και θα υπάρχει και μετά από εμάς, αυτό που είναι και μέσα σ’ εμάς σαν ε – αυτός, σαν εγώ είμαι και έξω από εμάς, σαν εκείνο είναι, που πάντα ήταν – είναι – και θα είναι, αυτό που λέει η Ορθοδοξία μας ΄΄νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν΄.

Ο καθένας έχει την ελευθέρα βούληση την ενέργειά του, να την διοχετεύσει είτε για δημιουργία είτε για καταστροφή, πάντως το δώρο, την προίκα μας, την παίρνουμε όλοι μας από την ημέρα που γεννιόμαστε, άλλος σωματικά, άλλος διανοητικά και άλλος συναισθηματικά.

Αυτά είναι τα τρία κέντρα μας, τα ζύγια που πρέπει να ζυγίσουμε και να ισορροπήσουμε σαν ανθρώπινες υπάρξεις. Κανένας δεν γεννιέται και με τα τρία ισορροπημένος, ουδείς, άντε οι πιο χαρισματικοί με δύο αλλά πάντα θα λείπει κάτι για να κάνουμε κι εμείς την ατομική μας προσπάθεια για την υπέρβαση. Η ενέργεια μοιράζεται ασύμμετρα, όπως και το σώμα όταν γυμναζόμαστε, άλλος έχει φαρδιές πλάτες, άλλος φαρδείς ώμους, άλλος μεγάλα μπράτσα και άλλος μεγάλα πόδια από την φύση του. Μόνο με την γυμναστική μπορείς να φέρεις το σώμα σε συμμετρία και αρμονία, όχι γυμνάζοντας υπερβολικά το σημείο που σε έχει προικίσει η φύση (και υπερτερεί του υπόλοιπου σώματος), αλλά περισσότερο αυτό που υστερείς π.χ. αν ένας έχει μεγάλες πλάτες και φαρδείς ώμους και χέρια αδύνατα, αυτά είναι που θέλουν περισσότερο γύμνασμα και προσπάθεια και όχι η πλάτη. Το ίδιο (γυμναστική ) θέλει και ο νους, αν κάποιος έχει γερή μνήμη και οξυδερκή σκέψη, δεν θα δώσει εκεί όλη του την ενέργεια, αλλά θα πρέπει να δουλέψει τα συναισθήματά του και τις αισθήσεις του, για να είναι άνθρωπος ισορροπημένος και αρμονικός. Αλλιώς θα παραμείνει ανισόρροπος και θα πιστεύει ότι επειδή έχει λογική κατάρτιση και ξέρει να ελίσσεται μέσα από εκλογικεύσεις και λογοπαίγνια, ότι είναι και συνειδητοποιημένος, έχει δηλαδή συνειδητότητα .
Ας μην μπερδεύουμε την συνείδηση με την συνειδητότητα, γιατί την συνείδηση μπορεί και να την χάσεις μέσα από τα πάθη και όταν εκτονωθεί το οποιοδήποτε πάθος να επανέλθεις, ενώ η συνειδητότητα δεν έχει εκτόνωση, ούτε χάνεται, είναι μόνιμη κατάσταση κατανόησης απαλλαγμένη από πάθη, ή να το πω καλύτερα, ελέγχει και επιβάλεται στα πάθη. Είναι αφέντης και όχι δούλος των παθών. Ο συνειδητοποιημένος ζει με πάθος μέσα στην απάθεια. Τώρα, τι ισορροπία και αρμονία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος αν π.χ. έχει λογική 70% και συναίσθημα 30%; Πως να έχει ευαισθησία ,δηλαδή ευ-αισθήσεις και συναίσθημα ή και το αντίθετο; Είναι σαν τα τρία ζύγια που έχει ο χαρταετός, αν π.χ. το δεξί ζύγι είναι πιο κοντό , ο χαρταετός κάνει αριστερές κωλοτούμπες, αν είναι το αριστερό κάνει δεξιές, αν είναι το μεσαίο δεν ανεβαίνει ψηλά. Έτσι είναι και ο άνθρωπος, για να ανέβει ψηλά σαν συνειδητοποιημένη ύπαρξη, θέλει η ενέργεια καλό ισομερισμό και ζύγισμα.

Αλλιώς θα είναι αυτό που λέμε απλά και λαϊκά ”κωλοτούμπας”. Θα λέει και θα ξελέει, θα υπόσχεται και δεν θα μπορεί να τηρεί τις υποσχέσεις του, γιατί τα πάθη μέσα από τις συνήθειες(δηλαδή τις κωλοτούμπες) θα τον έχουν ζαλίσει – σβουρίσει. Έτσι, είτε είσαι ζαλισμένος από χείμαρρο σκέψεων, είτε μεθυσμένος από ποτά, είναι το ένα και το αυτό.

Μόνο που τον μεθυσμένο δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά, γιατί άμα ξεμεθύσει δεν θα θυμάται τι υποσχέθηκε, ενώ οι μεθυσμένοι της εξουσίας θυμούνται και σε καθησυχάζουν!…..

Γι’ αυτό λοιπόν, πρέπει ο καθένας μας να κάνει την ατομική του προσπάθεια να ζυγίσει το ζύγι του ή τα ζύγια του, γιατί πάντα θα υπάρχει το ανικανοποίητο μέχρι να ισορροπήσουμε και μέσα μας και έξω. Γι’αυτό δεν θα μας ικανοποιούν ούτε τα πλούτη, ούτε η δόξα, όπως δεν έχουν ικανοποιήσει τόσους και τόσους πάμπλουτους σαν τον Κροίσο που ήθελε ακόμη περισσότερα, ούτε δοξασμένους σαν τον Μέγα Αλέξανδρο 33 χρονών που ήθελε να γυρίσει πίσω από την Ινδία να κατακτήσει τον υπόλοιπο γνωστό τότε κόσμο!

Ο αδελφός του Σπύρου Μπουρνάζου σε πόζα στην παραλία της Αμφιλοχίας
Ο αδελφός του Σπύρου Μπουρνάζου Κώστας, σε πόζα στην παραλία της Αμφιλοχίας

Θα θυμόσαστε από την ιστορία όταν κατέστρεψε την Θήβα, μόνο τον Διογένη δεν πείραξε από σεβασμό και θαυμασμό.
‘Οταν πήγε ο ίδιος να τον συναντήσει και τον είδε να κάθεται ήρεμος και γαλήνιος να απολαμβάνει τον ήλιο τον ρώτησε:” τι θέλεις να σου χαρίσω;” και ο σοφός πάμφτωχος του είπε:” αυτό που θέλω δεν μπορείς να μου το χαρίσεις εσύ, αν θέλεις κάνε λίγο πιο πέρα γιατί έχει πέσει η σκιά σου πάνω μου και μου κρύβεις τον ήλιο”!!!! Και ο Αλέξανδρος του είπε με θαυμασμό(γιατί κάτι άλλο είδε στο γαλήνιο πρόσωπό του),” αν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν ο Διογένης”, και ο Διογένης του απάντησε:” παράτησέ τα όλα και γίνε τι σε εμποδίζει; Μάλλον το εγώ του το ανικανοποίητο….. Όπως και του βασιλιά Πύρρου που ετοιμαζόταν να κυριεύσει και να καταστρέψει την Καρχηδόνα όταν τον ρώτησε ένας επικούρειος συμβουλάτοράς του : ”και μετά την Καρχηδόνα τι θα κάνουμε βασιλιά μου;” Ο Πύρρος του απάντησε πως” θα καθόμαστε και θα απολαμβάνουμε” και ο επικούρειος του ανταπάντησε” γιατί δεν το κάνουμε από τώρα αφού τα έχουμε όλα και δεν κινδυνεύουμε από πουθενά;” Ξέρετε την κατάληξη του Πύρρου του μεγάλου αυτού κατακτητή; Τον σκότωσε μια γριά μάνα με μια πέτρα στο κεφάλι όταν είδε ότι θα της σκότωνε το παιδί της!!!!

Αντί λοιπόν να κατακτήσουν και να δαμάσουν οι άνθρωποι το εγώ τους, την φιλοδοξία και την ματαιοδοξία τους, θέλουν να κατακτούν και να εξουσιάζουν τους άλλους. Ιδού η κατάληξη της απληστίας, της άμετρης δόξας και του πλούτου σε όλες τις πτυχές της ζωής. (αφού αυτοί οι μεγάλοι της ιστορίας πέθαναν ανικανοποίητοι, εμείς οι κοινοί θνητοί σε τι να ελπίζουμε και τι να ικανοποιήσουμε, ειδικά στην εποχή μας; )

H μόνη πληρότητα που εκτοπίζει το ανικανοποίητο είναι η φιλία, η ευγνωμοσύνη, η προσφορά, η αλληλεγγύη και η συμπόνοια. Μόνο αυτές οι αρετές σκοτώνουν το εγώ και συγχρόνως την ματαιοδοξία και ότι φέρει η ζωή στο εδώ και τώρα το απολαμβάνουμε χωρίς αναβολή για το μέλλον, γιατί “το παρόν βέβαιο, το μέλλον αβέβαιο” που ΄ ελεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Συνεχίζεται……

 

ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε το 1ο μέρος της συνέντευξης, ΕΔΩ το 2οΕΔΩ το 3οΕΔΩ το 4οΕΔΩ το 5o ΕΔΩ το 6ο  ΕΔΩ το 7ο ΕΔΩ το 8ο, ΕΔΩ το 9ο.

Σπύρος Μπουρνάζος και το AmfLife.Gr, είναι οι νόμιμοι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων της συνέντευξης αυτής, όπως και των φωτογραφιών.