«…Τα κτίρια απαιτούν την πρόσδοση θερμότητας μέσω θερμικών ή ψυκτικών μέσων με σκοπό την θέρμανση ή ψύξη των χώρων τους ανάλογα με τις θερμικές απαιτήσεις τους. Οι θερμικές απαιτήσεις τους σχετίζονται εκτός των άλλων και από το βαθμό θερμικής μόνωσής τους, δηλαδή τον όγκο και τον τύπο τοποθετημένου θερμομονωτικού υλικού. Πετυχαίνοντας υψηλότερα επίπεδα μόνωσης σε ένα κτίριο, αυτό συντελεί σε λιγότερη ανάγκη για θέρμανση ή ψύξη το οποίο σημαίνει λιγότερο κατακεφαλήν κόστος θέρμανσης ή ψύξης καθώς και σε λιγότερους ρύπους το οποίο συνεπάγεται προστασία του περιβάλλοντος …»
Το συμπέρασμα αυτό συμπεριλαμβάνεται στην εργασία που παρουσίασαν οι σπουδαστές Γ. Αποστολοπούλου, Δ.Μ. Χριστοπούλου, Μ. Τσαρόση Ε. Τσιρογιάννης Π. Μιχαλακάκου, με τον καθηγητή του τμήματος Διαχείρησης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του Πανεπιστημίου Πατρών από το Αγρίνιο Σ. Μακρίδη.
Η διερεύνηση περιβαντολογικών, υγειονομικών και τεχνικών χαρακτηριστικών θερμομονωτικών υλικών σε παθητικά και ανακαινισμένα παθητικά κτίρια ,ήταν το θέμα τους και προβλήθηκε στο 11ο Συνέδριο Χημικών Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη
Γενικότερα, η ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή των μονωτικών υλικών είναι υποδεέστερη της ενέργειας που εξοικονομείται από τη μείωση της απώλειας θερμότητας μέσω του τοιχώματος. Συνεπώς, προτείνεται να γίνεται χρήση μονωτικών υλικών στα κτίρια με σκοπό την αύξηση της θερμομόνωσης τους.
Και όπως υποδείχθηκε μέσω της εργασίας κατά την επιλογή ενός μονωτικού υλικού θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ο τύπος των υλικών.
Πηγή: Νίκη Παπαδούλα – ΕΡΤ
Add Comment